Rozdział V

Pierwszy dzień był niezwykle udany. Co prawda były to tylko treningi, ale poszły rewelacyjnie skoczkom austriackim. Wieczorem Austria Team szybko wyszła ze swojej inauguracyjnej imprezy. Schowali się w jednym pokoju, który należał do Schlierenzauera i Morgensterna, i był największy ze wszystkich możliwych w tym hotelu.

- Wy zawsze macie za dobrze – burknął Fettner, a ci dwa wspomniani tylko szeroko się wyszczerzyli.

- No to co robimy? – zapytał Kraft i jako pierwszy usiadł na dywanie.

- Prawda albo wyzwanie – wypalił  nagle Koch – Mamy tu dziewczynę, a raczej kobietę, więc nie wypada w co innego – zaśmiał się.

Reszta pokiwała głowami. Tak, ta gra to dobry pomysł, na spędzenie wspólnego czasu.

Wszyscy usiedli w kółku na dywanie. Pierwszy zaczął kręcić Fettner i padło na Michaela Hayboecka.

Ten się od razu wyprostował i jako pierwszy wziął prawdę.

- A więc, czy to prawda, że… - zastanawiał się Manuel

- Że masz dziewczynę! – wtrącił Kofler, na co blondyn się tylko zaśmiał i pokręcił głową.

Czuła na sobie wzrok Schlierenzauera co jakiś czas. Widziała, że inni też to widzą.

Prawdą było że on jej się podobał. Z dnia na dzień coraz bardziej i bardziej, aż w końcu sama nie wiedziała co do niego czuje. Przyjaźń z poczuciem przywiązania, czy to już była miłość.

Kiedy się tak zastanawiała, ominęły ją dwa zadania i jedna prawda. Kiedy butelka wylosowała ją, jej serce mocniej zabiło.

- Pocałuj Gregora – powiedział Thomas, kiedy wybrała wyzwanie. Wytrzeszczyła oczy ze zdziwienia. Bała się to zrobić. Przy wszystkich. Krępowało ją to, ale się przełamała, myśląc, że zadanie trzeba wykonać. Pocałowała go w policzek, co nie zadowoliło jej towarzyszy.

- Miało byś w usta! – dopowiedział Morgi i kazał jej jeszcze raz.

Spojrzała na Gregora. Z jego twarzy nie mogła nic wyczytać. Zbliżyła swoje usta do jego ust, a kiedy je musnęła, pozwoliła Schlierenzauerowi przejąć inicjatywę. Trwało to krótko, jednak było namiętnie.

To był moment w którym przekroczyli pewną granicę. Żadne z nich nie wiedziało w jaką stronę to się dalej potoczy. Jednak oboje czuli, że to początek czegoś nowego. Coś co później nazywało się ich związkiem.

- Wasz ojciec nie miał nic przeciwko temu zadaniu. Przejął inicjatywę, co tylko mnie umocniło w tym, że nie zawsze będziemy bliskimi przyjaciółmi, którzy chodzili ze sobą na randki. – wzruszyłam ramionami. Delikatnie się uśmiechałam, na wspomnienie tego momentu. Zaczynał coś poważnego, a czego od bardzo dawna wtedy nie czułam. To było coś naprawdę wyjątkowego i tylko dla mnie. Gregor Schlierenzauer zakochany we mnie po uszy. Kto by się przecież tego spodziewał?

- To prawda że był przygłuchy? – spytała Camille, siedząc w  Internecie. Wyszukiwała informacji o swoim ojcu, no ładnie.

- Prawda. Na lewe ucho. – odpowiedziałam

- I był chory na astmę?

- Jest. Przypominam ci, że on wciąż żyje. – westchnęłam.

- Jak to! Mamo! – oburzyły się bliźniaki.

- No co? Prawda. Gregor Schlierenzauer żyje i prawdopodobnie ma się dobrze. – wzruszyłam ramionami.  – Ale opowiem wam jeszcze później. Spokojnie, wszystkiego się z czasem dowiecie.

Dni mijały, a oni zachowywali się jak małolaci, pierwszy raz zakochani. Oczywiście, przed trenerem i kamerami ukrywali wszystko. Tylko oficjalne konsultacje przy trenerze, na temat zdrowia skoczków. Jednak po zawodach, poza uszami i oczami trenera, robili praktycznie wszystko razem.  Wychodzili, imprezowali… Austria Team praktycznie się przyzwyczaiła, że mówiąc Gregor, mają na myśli ich oboje.

- Byłam częścią tego VIPowskiego świata. Uwierzcie mi, że oni byli jeszcze bardziej nienormalni niż reszta świata, którą uważacie za naprawdę chorych na umyśle. To co się tam działo poza kamerami nawet nie da się opisać.  Wasz ojciec był bardzo wybuchowy, więc latało wszystko. Książki, ubrania…

- Słuchawki – ciągnęła Camille

- Nie, słuchawki to akurat była świętość. Z reguły wpadały mu w ręce, ale ja mu je wyrywałam. Szkoda było słuchawek za ponad 500 euro, prawda?

Dzieci wytrzeszczyły oczy i otworzyły szeroko szczękę. No tak, dziw bierze, że obracałam się w takim świecie, a teraz zarabia się nieco ponad 2500 euro na trzy osoby.

Szkoda, że moje dzieci nigdy nie zaznały ojcowskiej miłości i rozpieszczania wujków skoczków.
_________
a więc mamy piąteczkę :)
Ten chyba najbardziej mi się podoba!